یک بندر خشک را می توان به عنوان یک محیط داخلی و خارجی با امکانات حمل و نقل تعریف کرد که امکان انجام چندین عملکرد را فراهم می کند، حمل اثاثیه در اصفهان به عنوان مثال: یکپارچه سازی و توزیع، ذخیره سازی موقت، ترخیص کالا از گمرک و ارتباط بین روش های حمل و نقل. با اجازه دادن به تجمع امکانات خصوصی و عمومی، تعامل بین ذینفعان مختلف در طول زنجیره تامین تسهیل میشود (Ng و Gujar، 2009).
یک بندر خشک همچنین به عنوان یک پایانه داخلی داخلی شناخته می شود که مستقیماً به بنادر دریایی با وسایل حمل و نقل با ظرفیت بالا متصل می شود، جایی که مشتریان می توانند واحدهای استاندارد شده خود را ترک کنند و گویی مستقیماً با یک بندر دریایی سروکار دارند (روزو، 2009). این تعریف به عنوان دروازه پایانه کانتینری توسعه یافته حمل اثاثیه در اصفهان مجدداً تعریف شده است (Veenstra و همکاران، 2012). یک بندر خشک یک گره لجستیکی است که کارایی هزینه، عملکرد زیست محیطی و کیفیت اتصالات شبکه داخلی را بهبود می بخشد .
تعاریف مختلف نشان می دهد که هدف بنادر خشک پشتیبانی از عملیات بندر دریایی به منظور افزایش رقابت پذیری آن در یک سیستم پیچیده است. بنادر خشک به سیستمهای بندر کانتینری با تبدیل زنجیرههای تامین استاتیک بنادر دریایی به شبکههای تجاری تطبیقی کمک میکنند، که رقابتپذیری بندر دریایی، استحکام را افزایش میدهد و زنجیره تامین را با توجه به تغییر مداوم در سیستم حملونقل جهانی تسهیل میکند (Vervest و Li، 2009).تغییرات در تجارت جهانی، لجستیک و سیستم های زنجیره تامین نیز بر سیستم بندر دریایی مالزی تأثیر گذاشته است. بنادر بزرگ کانتینری مانند پورت کلانگ، بندر پنانگ و بندر جوهور با نرخ رشد سالانه 14.8٪، 6.94٪ و 8.64٪ به ترتیب برای دوره 2008-2011 افزایش در ترافیک کانتینری را تجربه کرده اند (وزارت حمل و نقل مالزی، 2012).